O gustach, kolorach i jak dostałam (prawdziwego) globusa ;)

Zastanawialiście się kiedyś, skąd wzięła się nazwa bloga?

Odpowiedź jest prosta - widzę świat przez pryzmat kolorów.

Nie gonię ślepo za trendami, nie jestem niewolnicą form, zasad czy jakiegokolwiek stylu o ściśle wytyczonych zasadach i ramach.

To, co zawsze musi u mnie "pasować", to kolory.

W szalenie modnych wnętrzach z przewagą bieli i szarości, gdzie za mocny akcent robi czerń - dostaję czegoś na kształt klaustrofobii.

Dlatego właśnie ciągnie mnie do tego wszystkiego, co ciepłe, nasycone, wyraziste, dlatego tak lubię inspiracje kolorystyczne prosto z natury. Dlatego otaczam się drewnem. Dlatego 90 % naszych mebli zrobione jest z palisandru lub akacji catechu znanej szerzej jako indyjska - oba te rodzaje drewna mają przepiękny rysunek słojów, namalowany szeroką paletą barw od jasnosłomkowej po głęboki, niemal wpadający w czerń brąz, czasem z nutką czerwieni.

Ta konsekwencja w wyborach to nie tylko moja zasługa - Marcin nie lubi bieli, a największe opory ma przed białymi meblami. Nie wiem, dlaczego - ma tak i już, a ja to szanuję (przeważnie;).

Wyobraźcie więc sobie teraz, że przyjeżdża kurier ze sporym pudłem z Zalando Lounge, a ja robię oczy kota ze Shreka i proszę o zmontowanie zawartości. To robić lubi, więc przystępuje do dzieła, po czym jego oczom ukazuje się regał. Biały.

Ilonaaaaaaa?!!!!!!

Tak???

Chyba źle nam towar przysłali!

Idę, patrzę, wszystko się zgadza.

Zgadza??? Ale on jest BIAŁY!!! Gdzie TO chcesz postawić???

Tu już na twarzy odmalowuje się mu pełny przekrój emocji od szoku po niedowierzanie.

Finalnie oczywiście wszystko mi skręcił i nawet wyraził aprobatę :D

Wracając do regału - macie takie meble czy mniejsze dodatki, które wystarczyło Wam zobaczyć i czuliście, że musicie je mieć? Sama narzucam sobie mocne ograniczenia ilościowe w przypadku takich zakupów - sekret to postawić warunek jakości. Jednak tym razem nie miałam wyjścia;)

Bo musicie wiedzieć, że od roku chodził za mną regał na zioła - do postawienia latem na balkonie i zimą w kuchennej loggii. Nie klasyczny, z półeczkami ze spadkiem, ale właśnie takimi w formie tac. I absolutnie nie shabby! Nawet zrobiłam projekt, ale z czasem na wykonanie było już gorzej. Aż nieoczekiwanie ktoś zwizualizował mój pomysł! Teraz chyba rozumiecie, że po prostu musiałam go mieć, prawda?

Co prawda miałam moment wątpliwości - bo choć znalazłam swój ideał, wzrok przyciagnęły jeszcze dwa inne modele - w dodatku na kółkach! Finalnie jednak postanowiłam byc wierna pierwszemu wyborowi :) 

Trochę na przekór Szanownemu M. postanowiłam na początek znaleźć mu miejsce w salonie. Tak, właśnie tym, w którym jedynie sufit jest biały. I wiecie co? Spodobał mi się :D

Dawno już zdecydowaliśmy, że wybierając wnętrzarskie dodatki do domu, będziemy starać się o minimalizm, by nie przytłoczyć nimi całości. Te, dla których zawsze znajdzie się u nas miejsce - koniecznie muszą być wyjątkowe - stąd niewiele u nas drobiazgów z sieciówek, które falami zalewają instagram. 

Nie lubię mieć tego, co wszyscy - to zabijanie indywidualizmu i zamykanie sobie drogi do własnego stylu. Jednak i ja czasem mam ochotę na zakupy - tak po prostu "chcę kupić COŚ" - pięknego, oryginalnego, z ciekawym designem czy funkcją. I tak odkryłam Zalando Lounge.

To klub zakupowy, który proponuje klientom wyłącznie najlepsze marki na światowym poziomie - i to w cenach znacząco niższych od standardowych. Gdzie zatem haczyk? Kampanie są krótkie, a ilość produktów ograniczona. Dla mnie to zaleta - nie mogę zastanawiać się tygodniami i nie muszę się bać, że w połowie domów znajomych znajdę klony własnych gadżetów ;)

Na zachętę przygotowałam dla Was wybór drobiazgów, które szczególnie mnie urzekły w ostatnich kampaniach - przyznajcie, że robią wrażenie.

Ciekawi, na co dałam się skusić?

Cóż, będę wredną zołzą i potrzymam Was mocno w niepewności, ale z chęcią się dowiem, jakie zmiany obstawiacie? 

W ramach przeprosin za jędzowatość uchylę rąbka tajemnicy, rąbeczka w zasadzie - przedstawiam Wam Maleństwo:

Podobają mi się globusy, jednak mam do nich stosunek nieco ambiwalentny - a wszystko za sprawą wielkiego barku u moich rodziców - w kształcie globusa, a jakże, i to globusa na kółkach. Szkaradzieństwo uwielbiają oboje ("przecież jest taki stylowy, jak możesz tego nie widzieć?!" SIC!), więc zero szans, że da się go pozbyć.

U siebie chciałam więc czegoś innego, bardziej motywu niż wielkiego symbolu, subtelnego nawiązania do stylu kolonialnego, który tak bardzo nas pociąga.

Mała - malutka wręcz - rzecz, a jednak cieszy - szczęśliwy ze mnie człowiek, bo nie potrzeba mi wiele do szczęścia :)

Dałam się porwać fali dygresji, wróćmy jednak do mojego regału - mimo aprobaty Marcina, zależało mi na miejscu dla ziół na balkonie. Przeniosłam, wstawiłam - i WOW! - mam, a wszystko idealnie się mieści :)

W międzyczasie nasze dziecko, posiadające w pokoju "jedyne" 25 metrów półek, stwierdziło, że przydałaby się jej taka półeczka na zabawki, a Marcin chciał wstawić regał do łazienki. Choć całkiem wysoko oceniam sensowność takich rozwiązań, zwłaszcza drugiego - nie dałam (że niby jak to, ręczniki na wierzchu mają się kurzyć?).

Zresztą... Zioła cudownie się odwdzięczają za piękne miejsce dla siebie:)

Wyobraźcie sobie, że te dwa zdjęcia dzieli od siebie zaledwie pięć tygodni :)

Na koniec małe porównanie:

Która wersja podoba się Wam bardziej?