Pierwsza czapeczka, pierwsze sanki, pierwsze zdjęcia:)

Przyszła zima i jest pięknie. Gdy śnieg wokół, a w dzień całkiem sporo słoneczka- nawet mróz mi niestraszny:)

Przez większą część zimy główkę Małej Lady ratowała czapeczka od Malwinki, bo choć matka szydełkiem machać uwielbia, czapki kształtnej wymachać nie była w stanie. Ale przyszły mrozy, dziecię podrosło, a głupio mi było prosić o kolejną, więc zmobilizowałam się ,przejrzałam stosy gazetek ze schematami i znalazłam śliczny kapelusik. Cały wieczór siedziałam i oto jest;)
W schemacie nie było "nauszników", ale stwierdziłam, że na zimę warto je dorobić wraz z wiązaniami. I powiem Wam, że: po pierwsze jestem z siebie dumna jak nie wiem co, bo myślałam, że robienie czapek to czarna magia, a po drugie- kapeluszo-czapusia sprawdza się idealnie:) Jeśli ktoś chętny na opis wykonania- piszcie:) (Agnieszko, pamiętam o Tobie i schemacie podstawek ze sznurka, zostało  mi tylko kilka gazetek do przejrzenia, w którejś jest na pewno.)

Wczoraj był też Bardzo Ważny Dzień- kupiliśmy pierwsze sanki, tak na próbę, żeby zobaczyć, czy Lady się spodoba i czy warto w ogóle zamawiać wersję full wypas (bo słyszałam, choć trudno mi sobie to wyobrazić, że zdarzają się dzieciaczki będące wobec sanek totalnie na nie)- zresztą nie wiadomo, ile zima potrwa, a poza tym nie do końca jestem przekonana, czy dzieciom naprawdę potrzebne są te wszystkie udziwnienia w rodzaju budek a'la od wózka czy klaksonu;)
Model drewniany, absolutnie klasyczny, z oparciem według mnie niezbędnym dla tak małego szkraba. Na oparciu- nabyty w sh za 1,50zł ochraniacz z łóżeczka, jeden kocyk pod pupą i drugi na wierzchu- tak dla maminej pewności, że Lady nie zmarznie;) Jeśli miałam jakiekolwiek obawy, czy się jej spodoba jazda- zniknęły po pierwszych 20 metrach- wprost piszczała z uciechy, a największą krzywdą okazało się zatrzymanie na moment celem uwiecznienia tej chwili;)

Nie chciała wrócić do domu, a o pozostawieniu sanek na schodach już w ogóle nie mogło być mowy- stanęły dumnie na korytarzu, gdzie bawiła się siedząc na nich ponad dwie godziny:)

Tu jeszcze kilka migawek komórkowych z dwóch ostatnich spacerów, tak na dowód, że naprawdę mamy zimę:)


W nader rzadkich wolnych chwilach zapoznaję się z nowym aparatem. I tu moje przeogromne podziękowania dla Basi , która szepnęła słówko synowi i ten pomógł mi w wyborze:) Basia tylko mimochodem zdaje się być matematykiem- to przede wszystkim Artystka- poezja jest dla niej chlebem powszednim, a spod jej pędzla wychodzą cudowne obrazy- koniecznie zajrzyjcie, o tu klik . Dlaczego właśnie do Niej się zwróciłam? W internecie mnóstwo jest "wujków dobrych rad", ale laikowi takiemu jak ja ciężko byłoby z tego natłoku informacji wyłowić te właściwe. A wiem, że talent zamieszkał w Basinej rodzinie i jeden z jej synów jest wspaniałym fotografem- jego zdjęcia możecie podziwiać tu klik . Konrad nie dość, że z mnóstwem cierpliwości mnie wysłuchał, to w sposób maksymalnie prosty i zrozumiały wszystko mi wyjaśnił- na fotograficznych forach uderzyło mnie to, że nawet jeśli ktoś prosząc o pomoc napomyka, że ma małe pojęcie o fotografii- mało kto potrafi się powstrzymać od "wymądrzania się". I nawet nie chodzi o to, że tego nie lubię- po prostu takie porady są mało pomocne dla totalnego amatora, który z lustrzanką będzie miał pierwszy raz do czynienia. Kochani,jeszcze raz Wam dziękuję:*

Kornelia uwielbia pozować, więc ciężko jest ot tak wziąć aparat i sobie poćwiczyć- ciężko jej zrozumieć, że nie zawsze ona musi być głównym modelem;) Tak czy inaczej- przed chwilą się zdrzemnęła, więc trochę popstrykałam. Zastrzegam- dopiero się uczę, więc zdjęcia nie są idealne, ale to i tak przepaść w porównaniu do poprzedniego aparatu:)


Aż trudno mi uwierzyć, że obiektywem wcale nie przeznaczonym do wnętrz i to późnym już popołudniem można zrobić takie zdjęcia:) A róże suszę do wianka, przeznaczonego dla pewnej wyjątkowej osoby- mam nadzieję, że i mi uda się stworzyć dla niej coś niezwykłego:)

A to widok sprzed domu i w dodatku robiony przez szybę:)
Zaczynam nader głęboko zakochiwać się w tym aparacie:)

Zmykam, bo dziecię zaczyna się wiercić:)
Pozdrawiam cieplutko:)

13 komentarzy:

  1. tak się bałaś a proszę jaki śliczny kapelusik wyszedł:)Super pomysł z tym ochraniaczem do sanek:)My kupiliśmy na początku grudnia i do tej pory ani razu nie byliśmy na sankach...teraz niby coś spadło,ale jeszcze za mało:)Trenuj trenuj:)Fajne te Twoje fotki:)

    OdpowiedzUsuń
  2. Śliczna modelka z Twojej lady:). Czapeczka - kapelusik bardzo, bardzo udana:)
    buziaki!

    OdpowiedzUsuń
  3. prawdziwa lady I prawdziwy powoz!!!!cudo.wny spscerek!

    OdpowiedzUsuń
  4. Ilonko, cieszę się razem z Tobą. Dziękuję za ciepłe słowa. Konrad taki jest, jeśli może, chętnie pomaga i jest przy tym bardzo skromny. Korzystający z jego fot. usług zawsze go chwalą za miłą współpracę, a mnie, matce jest miło! Kornelka jest prześliczna, dla niej warto było kupić aparat. Zdjęcia są przepięknie, widzę, że obiektyw plastyczny, super głębia, zwłaszcza w różach. Naprawdę świetna inwestycja. Pozdrawiam Ilonko, gdybyś kiedyś potrzebowała jakiej wskazówki, pytaj Konrada, pa.

    OdpowiedzUsuń
  5. Modelka super, fotki odjazdowe, a czapa urocza pozdrawiam Dusia

    OdpowiedzUsuń
  6. Jaka ona śliczna!!!! Niedawno moje były takie małe i słodkie - jak ten czas leci... Czapeczka pasuje idealnie!!!

    OdpowiedzUsuń
  7. Alez mnie natchnelas...tez musze sprawic mojej dzidzi takie sanki sa mega;)

    OdpowiedzUsuń
  8. Jaka niunia już duża! Ślicznotka. Czapa wyszła super.

    OdpowiedzUsuń
  9. Czapeczka-kapelusik doskonała! Wspaniale wykonana. A twoja córcia jest prześliczna :-) Cudowne zdjęcia... i jakie wspomnienia... moje dzieci też tak opatulone jeździły na sankach... ;-)
    Pozdrawiam serdecznie.

    OdpowiedzUsuń
  10. Ja cudownie. Malutka rośnie i ma już dorosłe sanki. Nie dziwię się, że nie chciała wracać do domu. kapelusik cudowny, tylko, że dla mnie za zimny. Podszyłabym go futerkiem, bądź polarem. Chociaż z kapturkiem nie jest pewnie źle. Zdjęcia cudowne i te na zewnątrz i te wewnątrz

    OdpowiedzUsuń
  11. Jak Ona już urosła! O rety, trochę mnie nie było na blogu, a tu taka panna się uśmiecha ze zdjęć :)

    OdpowiedzUsuń
  12. O ,mamo jaka cudna gwiazda.Alez ona ueosła!!!Jest śliczna!!!Kochana,zapraszam na moje candy.

    OdpowiedzUsuń
  13. Zdolna Mamuśka z Ciebie :)
    Kornelka wygląda na bardzo zaciekawioną co się wkoło dzieje i zadowoloną z przejażdżki...
    a fotki jak zawsze...boskie...
    :)

    OdpowiedzUsuń

Dziękuję za każdy pozostawiony komentarz - każde Wasze słowo jest dla mnie niezwykle ważne. Masz jakieś pytania - zostaw swój email - odpowiem na pewno.