Mieć miedź. I pigwę mieć;)

Przeglądając czy to czasopisma, czy tez śledzące trendy blogi stwierdzam, że miedź stała się modna.

Przeważnie jestem odporna na trendy, rzadko robię impulsowe zakupy, a te do domu rozważam długo i skrupulatnie.

Najczęściej ulegam, gdy odpowiedź na to, czy coś,co podoba mi się teraz przetrwa próbę jednego czy dwóch sezonów i zmieniających się trendów- jest twierdząca.

Bo zmiany lubię ewolucyjne- niewiele we mnie rewolucjonistki.

Nad jakimiś miedzianymi drobiazgami zaczęłam się zastanawiać kilka miesięcy temu, po wpisie przeczytanym u Cleo - tu (klik) . Zawsze podobały mi się wielkie kuchnie z mnóstwem podwieszonych nad blatem roboczym miedzianych rondli. Ale ich ceny do niskich nie należą, a jestem dość praktyczna- skoro mam świetne garnki, nie kupię nowych tylko dlatego, że ładniej wyglądają;) Znacie jednak moje starociowe szczęście;) Kiedy przestałam szukać- zaczęłam znajdywać;) Na razie to kilka przedmiotów i w tej chwili wystarczą. Jeśli znajdę kolejne- oczywiście nie pogardzę;) Teraz szukam w kuchni odpowiedniego miejsca, żeby je wyeksponować;) Czy przedmiot miedziany, czy tylko w kolorze- warto mieć miedź;)

Od kilku lat w okresie przedświątecznym chorowałam na taki poczwórny świecznik- idealny choćby do adwentowych aranżacji. Już widzę srebrzysty mech, troszkę pobielonych szyszek i tabliczki z numerkami;)

Nie tylko nieszczęścia chodzą parami;) Oprócz powyższego mam drugi podobny (pokażę niebawem), trafiły do mnie tego samego dnia. Myślę, że wystarczy mi jeden, więc drugi trafi do klamociarni- tylko który?;)

Choć piwosz ze mnie żaden, kufel urzekł mnie od pierwszego wejrzenia- od razu wiedziałam, że trafi do niego cynamon:)

Jest dość spory, 3/4 litra. I pięknie będzie wyglądał zawieszony;)

Lejek to nabytek ostatni, sama nie wiem, dlaczego wahałam się przed zakupem- jest idealny:)

Do kompletu dostałam uroczą maleńka nabiereczkę:)

Czy i Wy daliście się urzec czarowi miedzi?

Podoba się Wam? Macie? Przymierzacie do zakupu?

Pozostałe moje skarby- mini kociołek przerobiony na osłonkę (klik), duży kociołek (klik) i rondel (klik) - świetnie wpisują się w tę małą kolekcję:)

Jabłka powyżej może nie urzekają kolorem, ale to- obok rzadko spotykanej melarozy- moja ulubiona odmiana, czyli reneta landsberska- i nie jest to jedynie wyraz lokalnego patriotyzmu;) Ponieważ uchodzi za zabytek przyrodniczy- nie jest powszechnie uprawiana, ale coraz częściej, dwa razy w roku, można kupić sadzonki na kiermaszu przy gorzowskiej szkole ogrodniczej- my już kupiliśmy:)

Zaledwie dwa dni temu żaliłam się na pigwowy nieurodzaj, a już trzy kilogramy bulgoczą wesoło w kuchni, a kolejne czekają u rodziców- myślenie życzeniowe się sprawdza;)

Pigwa ma owoce znacznie większe od pigwowca, nie są też tak twarde jak on. Zapach mają wspaniały- czuje go nawet mój zmaltretowany nos;) Nie jest też tak cierpka, a przetwory z jej dodatkiem przygotowuje się szybciej, wymagają też mniejszego dodatku cukru. Odkryłam właśnie, że z jabłkami i cynamonem stanowią trio idealne- zastanawiam się jeszcze nad dodaniem wanilii- nie będę wiedziała, jeśli nie spróbuję;)

Za oknem termometr bezlitośnie pokazuje niecałe 5 stopni, a w nocy ma być jeszcze zimniej...

Dobrze, że ogień wesoło już trzaska- przy nim żadne chłody mi nie straszne;)

I nawet nie drżę na myśl o pierwszych śniegach- w Gorzowie spodziewane 13 listopada, w innych rejonach Polski już nawet w tym tygodniu...

Poranki coraz częściej witam ciepłym śniadaniem- dziś do porannego mleka przygotowałam sporą porcję domowej granoli:)

Powoli wychodzę z przeziębienia.

Wczoraj jednak coś dopadło Kornelkę- bałam się, że to grypa żołądkowa czy podobne paskudztwo, ale pomęczyło ją kilka godzin, a wieczorem już spokojnie wypiła mleko i po dolegliwościach ani śladu- oby każda choroba tak się kończyła:)

Problem kanapy nie daje mi spokoju.

W najbliższym czasie jeszcze posmęcę o moich rozterkach, a dziś już uciekam:)

Dobrej nocy:)