Sweter ozdobą łazienki... I domowy chlebuś:)

Jak widać powyżej, zawzięłam się na przeróbki:) Bardzo podobają mi się przedmioty powstałe z nieużywanych swetrów, zwłaszcza tych w warkocze. Pokazywałam Wam niedawno szary sweter , który postanowiłam przerobić na poduszkową poszewkę. Niestety- lub stety;)- wyszła mi trochę zbyt duża i na żadnej z moich poduszek nie układała się odpowiednio. Co więc w nią włożyłam? Koszyk:) Mam sporo dużych prostokątnych koszyków z traw, ale lakierowanych na brąz, więc do łazienki mi nie pasowały. Szary jednak wpasował się znakomicie:)

Koszyk był pierwszym z ubranych przedmiotów. A ponieważ ze swetra zostały jeszcze rękawy- również postanowiłam je wykorzystać. Mój ukochany termofor zyskał nowe wdzianko:)

Muszę Wam powiedzieć,że kontakt z nim jest teraz jeszcze milszy niż wtedy, kiedy zamieszkiwał mega wielką skarpetę frotte;)

Ponieważ mojemu dziecięciu zdarza się zaglądać do łazienkowych szafek,niektóre środki czystości musiałam usunąć z zasięgu jej rączek. Te będące w codziennym użyciu trafiły do drugiego rękawa, któremu szydełkiem dorobiłam spód:)

Tu zużyłam cały rękaw- z drugiego, tego, w którym zamieszkał termofor, został mi szeroki, ale krótki kawałek. W towarzystwie dwóch rządków półsłupków z włóczki pomponikowej na dole i górze- stał się pokrowcem na sole do kąpieli:)

W ten sposób, jedynie przy użyciu szydełka, motka antracytowej włóczki cotton light i resztek pomponikowego melanżu powstał zestaw praktycznych dodatków, z których jestem bardzo zadowolona:) Sweter i tak leżał bezużytecznie;) I nawet nie musiałam używać igły;) Poza tym lubię rzeczy,które łatwo utrzymać w czystości- wystarczy zdjąć i wyprać:) Mam jeszcze trochę pomponików i kawałek swetra- wycięcie w serek i ramiona- i teraz się zastanawiam, czy da się coś jeszcze z tego zrobić:)

Wczoraj zbuntowałam się przeciwko jedzeniu czerstwego chleba i z rozpędu upiekłam dwa bochenki sama:) Ostał się tylko jeden, bo był przepyszny- moja (i nie tylko moja, bo rodzinka dzielnie mi w pożeraniu towarzyszyła;) miłość do pieczywa to też jedno z tych zgubnych dla figury uczuć, choć ten jest z przewagą mąki owsianej, więc nie taki aż straszny;)

Rzadko się u mnie zdarza, że o tak dziwacznej godzinie nawet M. jest w domu i w dodatku cała trójka z chrapiącym Balzakiem na czele śpi:) Muszę to wykorzystać i nieco się ogarnąć:)

Pozdrawiam serdecznie:)

Madelinka