Wygrzebane w starej teczce...

...do której nie zaglądałam od ponad dziesięciu lat. A ściślej- to już tych lat minęło dwanaście... Na pewno każda z Was pamięta te pytania, które często słyszało się w dzieciństwie "kim chciałabyś być, gdy dorośniesz?" Ja miałam różne okresy, najpierw, kiedy już byłam jako tako świadoma, co znaczy wybór zawodu na przyszłość, marzyłam o astronomii. Ucząc się o jej początkach- połknęłam bakcyla historii i przerzuciłam się na archeologię. Później przyszła fascynacja historią w ogóle i na historyczne studia miałam się zamiar wybrać. Egzaminy zdałam, zostałam przyjęta, ale pojawił się drobny problemik- niejako przy okazji, złożyłam też papiery na prawo i tam też mnie przyjęli. Rodzinka jak jeden mąż przekonywała mnie, że to właśnie jest droga ku świetlanej przyszłości, więc dałam się skusić;) Nie, żebym żałowała, choć nie dane mi brylować wśród orłów palestry, ale czasem się zastanawiam, co by było, gdybym inną decyzję podjęła;) Ale nie o tym miało być;) Otóż będąc w liceum wpadł mi do głowy światły pomysł zostania artystką;) Śpieszę wyjaśniać, że wybitnych talentów plastycznych nigdy nie przejawiałam, więc nikt mnie nie utwierdzał w przekonaniu, że powinnam iść tą drogą :) Niemniej jednak, spędziłam wiele miłych chwil z ołówkiem, a czasem pędzlem czy kredą w ręku i dziś, szukając zupełnie czegoś innego, trafiłam na swoje "dzieła" z tamtego okresu:) Przyjemnie było sobie powspominać, co jest kolejnym dowodem na to, że z wiekiem robię się coraz bardziej sentymentalna:)

 

 

 

 

 

Też tak czasem macie, że jakiś z pozoru drobny przedmiot, wprawia Was w nastrój sentymentalny na cały dzień?:)

 

Pozdrawiam Was cieplutko, choć dziś rano, naprawdę zdawało mi się, że poczułam pierwszy powiew jesieni;)

 

Dobranoc:)