Wianek z jarzębiny...

... i nie tylko jarzębiny, rzecz jasna:)

Wczoraj zrodził się pomysł i coraz silniej kształtował się w głowie. Kiedy więc przyszła pora wieczornego spaceru z Balzakiem- wiedziałam już, że napadnę na pierwszą napotkaną jarzębinę;) Wręcz się o to prosiła, zwisając gałęziami do samej ziemi:D Później w oko wpadły mi żołędzie- po raz pierwszy użyłam do wianka zielonych i jestem zadowolona z efektu. Wracając do domu, natknęłam się na trawie na dziwne kolczaste kulki, o, takie:

 

Pospadały z drzewa, którego niestety nie potrafię zidentyfikować, ale nie oparłam się i je zebrałam:)

 

Ostateczne wykończenie zapewniły trochę już podsuszone listki trzmieliny. Całość zainstalowałam na balkonie z prozaicznej przyczyny- w cieple mieszkania jarzębina zbyt krótko cieszyłaby oczy:)

Pierwotnie wybranym miejscem była balustrada, ale obawiam się, że wianek mógłby spaść sąsiadom na taras (względnie głowę, co czasem przychodzi mi na myśl, ale staram się kontrolować takie marzenia/urojenia;) , więc zawisł ostatecznie na podpórce dla pnączy:

 

Wadą wianka jest jego waga- słomiany spód (średnica 15cm)+spora torba jarzębiny ważą razem ponad 1,5kg. Dlatego zawieszkę zrobiłam z drucika- tego samego, którym mocowałam jarzębinę do wianka- reszta ozdób to już klej na gorąco.

 

Oczywiście wianek nie musi wisieć, choć podejrzewam, że na pięknym  drewnianym płocie świetnie by się prezentował, podobnie na drzwiach wejściowych:) Myślę, że świetnie sprawdzi się także w roli dekoracji stołu z wstawioną do środka świecą:)

Całość ma około 30cm średnicy.

 

Tymczasowo, mam nadzieję, że tylko do końca tygodnia, kiedy przyjdzie informatyk i mnie poratuje, zawieszam przyjmowanie zamówień w sklepiku , składanych na adres berenice1@wp.pl . Nie wiem, jak to możliwe, ale chyba ktoś zaatakował moją pocztę, bo choć mogę się zalogować, to ani nie widzę otrzymanych wiadomości- także tych sprzed jakiegoś czasu, ani sama nie mogę żadnej napisać. Awaryjnym rozwiązaniem jest adres tabulapulchra@gmail.com- tam wszystko działa poprawnie. Nie cierpię problemów z komputerem, bo jestem w tej dziedzinie laikiem i kiedy coś idzie źle- wpadam w totalną panikę:(

Małej Lady wyrzyna się kolejny ząbek i momentami strasznie się ślini, co wpędza ją w irytację. Szczęściem dziś ucięła sobie popołudniową drzemkę, więc mama miała czas i na wianek i na zdjęcia i jeszcze na nowy post, co razem wprawiło mnie w stan relaksu:) Coraz bardziej podoba się mojej córci chodzenie- w sobotę zmusiła Babcię do uganiania się za pieskiem i bardzo jej się to podobało:D

 

Na szczęście Babci, czyli mojej Mamie, również:D

 

Kochani, słyszę, że Lady się budzi, więc to znak, że trzeba kończyć.

Pozdrawiam Was cieplutko:)