Są takie miejsca... Skarby Skandynawii.

Cieszę się bardzo, że chętnych na moje dynie przybywa:) 

U mnie wędrują po mieszkaniu i powiem Wam, że pasują niemal wszędzie- na koniec pokażę najnowszą aranżację;)

Dziś chcę Wam zaproponować pierwszy z postów- efektów moich wędrówek po miejscach pełnych pięknych i niezwykłych przedmiotów, które często można kupić naprawdę tanio. A jeśli nie do końca tanio, to są to rzeczy tak wyjątkowe, że i tak warto:)

Kochani, przedstawiam Skarby Skandynawii.

Sklep funkcjonuje w Gorzowie od kilku miesięcy i sukcesywnie pojawiają się w nim prawdziwe perełki. Są obrazy, lampy, meble, porcelana i ceramika, szkło i miedź/mosiądz. Jest wiklina, jest drewno, lustra i lusterka, żyrandole i moździerze i tysiące innych rzeczy na których widok niejedna z Was zamarzyłaby o złotej karcie kredytowej- najlepiej bez limitów- ja często marzę;) Byłam już w wielu podobnych- choć nigdy tak wielkich- miejscach i często barierą przy zakupach były wygórowane ceny.Tu są jak najbardziej akceptowalne:) Żeby nie przedłużać, oto co udało mi się sfotografować:

Jedną ciężką, mosiężno-marmurową lampę stołową mam, ale już kusi mnie kolejna;) Pojemnik ze środkowego zdjęcia to coś w rodzaju wiaderka- myślę, że sprawdziłby się np. do wynoszenia popiołu;) Choć zapewne wiele innych zastosować też bym dla niego znalazła;) Tace też do mnie mówią, zwłaszcza większa...

Gdybym nie miała wygodnych foteli, dałabym się namówić nawet na zielony. Przed zakupem witryny powstrzymuje mnie tylko brak odpowiedniego miejsca do jej postawienia;) Stolik zauroczył mnie lekkością- wydaje się taki elegancki...

Do porcelany i witrynek, w których są eksponowane mam olbrzymią słabość- niestety nie podziela jej zbytnio Pan Mąż;) Gramofony rzadko spotykam, ten nawet nie działąjąc, ozdobiłby niejedno wnętrze.

Jeszcze więcej porcelany, śliczna konsolka, wspaniały stoliczek- łatwo dostać oczopląsu...

Popiersie dziewczynki wprost mnie urzekło, a w lustrze jestem głęboko zakochana;)

Marmurowy moździerz, obrazy w bogatych ramach, kolejna konsolka czy lampa naftowa- wiele mnie kosztuje nie kupienie wszystkiego...

Stolik kawowy prawie że idealny, wygodna kanapa i już mamy receptę na luksusowy podwieczorek...

Telefon jest repliką, ale bardzo wiarygodną, zwróćcie też uwagą na stoliczek wprost dla niego stworzony...

Kolejny piękny obraz, choć znów najbardziej pragnę ramy;) Wciąż jestem na etapie poszukiwania wymarzonego sekretarzyka- chyba jednak postawię na lżejszą wersję na giętych nóżkach, ale ten przywodzi na myśl ciekawe wnętrza w domach bogatej burżuazji- a takie klimaty też do mnie przemawiają;)

Zgrabne biureczko, krzesło i znów stolik- ciężko byłoby wybrać najładniejszy:)

Fotele są dwa- w pierwszej chwili niezbyt mi się spodobały, ale gdyby zmienić tapicerkę? Len świetnie by pasował... Wysoki stoliczek-pomocniczek też znalazł się na liście życzeń....

Kolejny sekretarzyk, stoliczek tym razem czworonożny i lampa, którą łatwo mogę sobie wyobrazić we własnym salonie;)

Skrzynia boki ma lekko pękate, ale płaskie wieko, ma też nóżki- po odnowieniu byłaby świetnym stolikiem. Nurtuje mnie to coś w środku- nie wiem, czy to bardziej wiosło czy łopata? Kolejny fotel- zieleń rządzi;) Stoliczek-biureczko przemalowany na czarno lub biało prezentowałby się baaaardzo skandynawsko...

Stół z czterema krzesłami ożywiłby niejedną jadalnię, czy większą kuchnię, choć myślę, że śnieżnobiały  wyglądałby lepiej- ale malowanie to przecież chwila, prawda? ;)

Wielka witryna niestety u mnie nie zmieściłaby się nawet w salonie, a szkoda, bo jest wspaniale pojemna. Zdjęcie w lewym dolnym rogu pokazuje w pewnym stopniu, jak wielki jest to sklep;) Wśród naczyń do zapiekania jeszcze nieraz zapoluję, podobnie kusi mnie wszystko, co miedziane...

To pierwsze z miejsc, które odwiedziłam z aparatem. Macie ochotę na kolejne?

A czy Wy macie takie magiczne miejsca gdzieś blisko?

W dyniowym poście pokazywałam Wam misę na orzechy.

Do ekwipunku łupacza orzechów dołączył zmyślny dziadek, jednocześnie będący... otwieraczem do szampana, ale to już zakup stąd (klik)

Sprawdza się zaskakująco dobrze:)

Ze skandynawskiego sezamu skarbów przyniosłam natomiast świecznik, który zamierzam wykorzystać w Adwencie, a który chwilowo posłużył mi za bazę dekoracji z mchem:

Po jabłko tak podane po prostu nie sposób nie sięgnąć;)

I na koniec obiecana dekoracja dyniowa;)

To oczywiście miejsce tymczasowe- jeszcze nie rozpoczęliśmy sezonu grzewczego, ale chciałam ładnie zaaranżować to miejsce już teraz.

Miłego wieczoru:)

Czytaj dalej»

Bo lubię się dzielić... Give away!

Tegoroczny wrzesień rozpieszcza ciepłem, a słońce pozwala ładować akumulatory na miesiące szarugi.

Jest tym miesiącem, na który zawsze czekam najbardziej:)

Na działce dojrzewają dynie, w domu powoli też zmieniam dekoracje - zajmą wśród nich istotne miejsce.

Spodobały się Wam moje Białe Damy - a że mam ich trochę, postanowiłam się podzielić:)

Znajdą się chętni???

Do wzięcia są Baby Boo i dumna Moonshine- piękne w prostocie, a przy tym pyszne, jeśli znudzą się w roli ozdoby;)

 

 

Zasad w tej szybkiej rozdawajcie są proste:)

 

1.  W komentarzu poniżej wyraźcie chęć przygarnięcia białych ślicznotek.

2. Jeśli macie pomysł, co z nimi zrobić- podzielcie się nim:)

3. W miarę możliwości- udostępnijcie informację o rozdawajcie na swoich blogach lub fb- jeśli ich nie prowadzicie, po prostu zostawcie email.

4. Będzie mi bardzo miło, gdy rozgościcie się u mnie na dłużej- o ile jeszcze tego nie zrobiliście:)

5. Ponieważ mój facebookowy profil świeci pustkami- bawimy się i tam:)

 

Zabawa trwa do 30 września, zwycięzców ogłoszę 1 października.

Wygrane są dwie- na blogu losujemy zestaw 1+1, czyli Pannę Małą i Dużą, na fb - 4 maluchy.

 

 

Jak łatwo się domyślić- nurzam się po uszy w dyniowym szaleństwie:)

Sprawdziłam- Baby boo są pyszne:)

 

Moonshine będzie następna, mam ochotę na ciasto dyniowe...

A może ciasteczka?

Babeczki?

Mus?

Najlepiej wszystko:)

 

Czym jesień bliższa, tym bardziej ciągnie mnie do potraw ostrych i bardzo czosnkowych:)

Papryczki już w większości zebrane, teraz muszę je wysuszyć.

Miedziany kociołek też świetnie wpasowuje się w jesienne klimaty - będzie u mnie tej miedzi więcej, a jeszcze niedawno narzekałam u Marysi, że nie widuję w sklepach podobnych przedmiotów;)

 

Dziś już uciekam toczyć nierówną walkę przy zaganianiu Kornelii do spania;)

 

Miłego wieczoru:) 

 

 

 

Czytaj dalej»

Smaki jesieni - figi...

Nie powiem, że uwielbiałam je od zawsze- prawdę mówiąc świeże widuję w sklepach dopiero od kilku lat, wcześniej tylko w okolicach Bożego Narodzenia pojawiały się suszone. To jeden z tych smaków, które na początku totalnie do mnie nie przemawiały... Aż kilka lat temu wpadła mi w ręce książka Jody Shields "The fig eater" (w Polsce pod tytułem "Cienie Wiednia"- swoją drogą zawsze zdumiewają mnie te polskie "tłumaczenia" tytułów;) - i choć nasza bohaterka figa pojawia się w dziwnym miejscu- zaintrygowała mnie na nowo;) Mogłabym bez niej żyć, ale jej pojawienie się w sklepach przypięczętowuje nadejście jesieni- a do tej pałam gorącym uczuciem:)

Czy lubię je na surowo? Owszem, ale wolę w wypiekach, zwłaszcza tych serowych. Preferuję konfiguracje słodkie, wytrawne zostawiając na rzadkie okazje z dekadencką nutką;) Nie wymagają długiego przetwarzania, zawierają bogactwo soli mineralnych i wprowadzają do menu jakiś akcent smakowitego luksusu... Ciekawostką było dla mnie, że jadalne owoce wydają tylko drzewa żeńskie:)

Dziś mam dla Was przepis na proste ciastka z figami- choćbyście nie wiem jak się guzdrali, ich zrobienie nie zajmie więcej niż pół godziny, czyli to idealny pomysł w razie nalotu niezapowiedzianych gości;)

Składniki:

opakowanie ciasta francuskiego

2-3 dojrzałe figi

opakowanie serka jogurtowego Almette

1-2 żółtka

miąższ z połowy laski wanilii

płaska łyżeczka stewii lub 2-3 łyżki cukru/miodu

łyżka zmielonych migdałów

2-3 łyżki mleka do posmarowania ciastek

Piekarnik nagrzewamy do temperatury 210 stopni. Z ciasta francuskiego wycinamy foremką 24 kwiatki, 8 z nich układamy na blaszce wyłożonej papierem do pieczenia. W pozostałych kieliszkiem wycinamy kółko i układamy po dwa na "całych" kwiatkach. Wstawiamy do piekarnika na 10 minut.

W tym czasie ucieramy serek z żółtkiem, wanilią, cukrem i migdałami. Figi kroimy w plasterki. Wyjmujemy podpieczone ciastka, otwór pośrodku wypełniamy masą serową, na wierzchu układamy plasterki figi. Ciasto smarujemy mlekiem. Pieczemy kolejne 10 minut- i ciastka gotowe, można jeszcze gorące posypać cukrem pudrem, ale nie wydaje mi się to konieczne.

Wraz z mijającym latem czas zdaje się przyspieszać jeszcze bardziej- aż dziw, że to jeszcze możliwe... Poczucie permanentnego braku czasu nie chce mnie opuścić. Często się zastanawiam, czy nie utknęłam w jakiejś czasoprzestrzennej dziurze, gdzie ustawicznie piorę, gotuję czy sprzątam, a końca nigdy nie widać. Chyba zmieniam się w domowego Syzyfa;) Choć może aż tak źle nie jest, bo gdzieś w międzyczasie maleje stos książek "do przeczytania", akcja "przetwory" dobiega końca, od czasu do czasu powstaje kolejny kwiatek do mojego wymarzonego pledu, to przypomnienie, bo już dawno zaczęłam;)

Jutro czeka mnie szkolenie z gatunku tych niezbyt interesujących- ze zgrozą myślę o zmarnotrawieniu sześciu godzin, ale jak mus to mus.

Na pocieszenie mam garść zdjęć z ostatniego spaceru:)

Mały rzut okiem zza krat na dawne herbarium:

Takie na poły już zapomniane miejsca zawsze mnie przyciągają...

Jeśli jutro mam zachować jako taką przytomność umysłu, powinnam już zmykać;)

Miłego wieczoru:)

Czytaj dalej»

Beautiful white ladies...

Cieszę się szalenie, że spodobała się Wam moja jesienna poduszka:)

Trwam w samozachwycie, więc niebawem "zmuszę" Was do oglądania kolejnych, liście i poszewki już czekają:)

Za mną pracowity dzień, dopiero przed chwilą wróciłyśmy z Kornelką do domu.

Troszkę żal, że po złotosłonecznym dniu właśnie zaczyna się burza i o dobrym świetle do zdjęć mogę tylko pomarzyć- szkoda, bo chciałam godnie uwiecznić własnoręcznie wyhodowane piękności, prawdziwe Królowe Jesieni;)

Jednak pochwalić się muszę:) Ratuje mnie osłonięty od deszczu balkon, bo zdjęcia w mieszkaniu nie porywają;)

Te słodkie maleństwa to odmiana Baby boo- nie trafiłaby do mnie, gdyby nie wspaniała Paulinka z prawdziwie dyniowego królestwa w Barwach Ogrodów (klik) - wiosną, usłyszawszy, że marzą mi się te piękności, przysłała mi nasionka. Niewiele brakowało, a nic by z uprawy nie wyszło- zmasowany atak pomrowików omal nie pochłonął wszystkich roślinek. Jednak trzy ocalały, rozrosły się na ćwierć ogrodu i sama jestem zaskoczona, jak wiele mam tych małych dyniusiek:) Zawsze myślałam, że to gatunek wyłącznie ozdobny, a tu niespodzianka- można je faszerować i zapiekać, cieszą zaś wspaniałym orzechowo-kasztanowym posmakiem- podobno, więc będę próbować:)

Drugą odmianą, jakiej nasiona podarowała mi Paulinka, jest Moonshine- znacznie większa, ale nie mniej urodziwa Biała Dama:

I tu dla porównania z Baby:

Liczę, że w tym tygodniu poszaleję dyniowo w kuchni:)

Po wiele ciekawych przepisów i informacji z Festiwalu Dyni odsyłam Was do Bei (klik) , zajrzyjcie chociażby tu (klik) , tu (klik) czy tu (klik) .

Zaczęliśmy też zbiory orzechowe- jak dotąd nasze leszczyny owocowały ze zmienną intensywnością- w tym zamierzają obdarować nas bardzo bogato:)

Misa powyżej to jeden z ostatnich łupów i jednocześnie zapowiedź małej sesji z wspaniałego miejsca wypełnionego po brzegi podobnymi skarbami:)

Kornelia z każdym kolejnym grzybobraniem zdradza coraz większą fascynację lasem- wyraźnie ma to po mnie;)

Czasami potrzebuje jednak chwili wytchnienia;)

Niestraszne jej nawet pochmurne dni:

Uwielbiam takie widoki:)

W minionym tygodniu udały nam się dwa wypady we trójkę- to bezcenny czas:)

Kończąc, dziękuję Wam za nieustającą obecność i ogrom ciepła, jakie dla mnie macie:)

Właśnie mijają dwa lata mojego blogowania- nawet nie wiem, kiedy minął ten czas...

Szykuję niespodziankę, więc bądźcie czujni;)

Dobranoc:)

Czytaj dalej»