Bo bez jest vintage.

Z takimi właśnie klimatami kojarzy mi się czarny bez...

Nutka historii, koronkowa sukienka, słoiki ubrane w lniane kapturki ustawione rządkiem w spiżarni...

Piękne i delikatne kwiatki, niby białe, choć przecież nie do końca- jak pożółkłe w nieubłaganym pędzie historii koronki... Tak samo kruche, tak samo ulotne...

I później długo karzące czekać na drobne owoce mające w sobie coś z czerni onyksu...

W moim regionie bzy kwitną zwykle od końca maja i niemal przez cały czerwiec. Od kilku dni urządzam sobie małe wyprawy i wracam z koszyczkiem pełnym kwitnących baldachów.

Ważne, by zbierać je w miejscach odległych od dróg i innych potencjalnych źródeł zanieczyszczeń, istotne jest także, by jednego krzewu nie pozbawiać wszystkich kwiatostanów- nie tylko zaburzy to naturalny rozwój rośliny, ale i pozbawi nas jesienią równie wartościowych owoców. Wybieramy baldachy zdrowe, bez zanieczyszczeń i mszyc, z przynajmniej połową rozwiniętych kwiatów. Ponieważ nie lubię, gdy moje posty przypominają metodę "kopiuj-wklej", po informacje o zastosowaniach tych drobnych kwiatuszków odsyłam Was tu (klik).

W zeszłym oku zauważyłam, że syrop z kwiatów stał się niezwykle popularny w blogosferze, sama popełniłam jedną porcję korzystając z kolejnego genialnego przepisu Bei w Kuchni (klik). Jednak... Nie do końca przemawia do mnie coś, co- choć smaczne- zawiera w sobie tak dużo cukru. Z dzieciństwa nie syrop zapamiętałam, bo w naszym domu się go nie robiło, a napar z suszonych kwiatów z cytryną, po lekkim przestygnięciu dosładzany miodem- uwierzcie mi, przeziębienie witałam z czymś na kształt satysfakcji, bo oznaczało parujący kubek tej ambrozji z zegarkiem w ręku co trzy godziny;)

 Herbatka z kwiatów czarnego bzu

Kwiaty do suszenia staramy się zbierać w słoneczny, suchy dzień- suszymy je luźno rozwieszone lub rozłożone na grubym papierze albo płótnie- w suchym, zaciemnionym miejscu. Przechowujemy w szczelnie zamkniętym słoju- u mnie z ciemnego szkła (choć myślę, że przytulne miejsce w szafce wystarczy;)

Przy przeziębieniu zaparzamy 1-2 łyżki suszu filiżanką wrzątku, przykrywamy i odstawiamy na kwadrans. Pijemy jak najcieplejsze. Herbatka działa napotnie, rozkurczowo i wykrztuśnie, pomaga także obniżyć temperaturę. Wybornie smakuje nie tylko z cytryną i miodem, ale także z domowym sokiem z malin. W ciągu dnia powinniśmy spożywać nie więcej niż 3 filiżanki (choć myślę, że i czwartą się nie otrujemy;)

Polecam Wam również nalewkę z kwiatów czarnego bzu - jesienią próbowałam nastawionej wg tego przepisu i była wyborna, lada dzień mam ją w planach:)

Jednak niekwestionowaną królową czerwca stała się u nas lemoniada- przepis na wersję z truskawkami podawałam Wam ostatnio, podobnie przyrządzam wersję cytrusową:

6-7 dużych baldachów czarnego bzu

2 duże cytryny

2 limonki

garść listków mięty

cukier, miód,syrop do smaku

1 litr wody

Cytryny i limonki szorujemy pod gorącą wodą, pół cytryny i pół limonki kroimy w cienkie plasterki, z reszty wyciskamy sok. Do dzbanka wrzucamy bez, zalewamy go odrobiną wrzątku i pod przykryciem odstawiamy do ostygnięcia. Dodajemy sok z owoców, plasterki i listki mięty, zalewamy wodą, dosładzamy do smaku i mocno chłodzimy.

I to jest wersja najprostsza i najszybsza w przygotowaniu- niemal idealna. Niemal, bo na lemoniadę lemoniad niestety trzeba poczekać, a całe jej przygotowanie zajmuje minimum pięć dni, ale naprawdę warto:)

15 kwiatostanów czarnego bzu

3 litry przegotowanej i ostudzonej wody

4 średnie cytryny

2 limonki

pół szklanki cukru LUB 3/4 szklanki miodu LUB wg uznania syrop z agawy, ryżowy lub sproszkowana stewia

Kwiatostany rozkładamy na papierze na około godzinę- jeśli były w nich jakieś robaczki- w tym czasie uciekną;) Przekładamy je do słoja. Owoce szorujemy pod gorącą wodą, cytryny kroimy w plastry, z limonek wyciskamy sok, przekładamy wszystko do słoja. Mieszamy z cukrem lub inną substancją słodzącą, zalewamy wodą, zamykamy. Słój (karafkę, butlę itp.) stawiamy w możliwie najbardziej nasłonecznionym miejscu na minimum pięć dni (optymalnie - siedem). Gotową lemoniadę przecedzamy przez gazę, rozlewamy do butelek i mocno schładzamy. Serwujemy z lodem, listkami mięty bądź melisy- tak przygotowana lemoniada jest też pyszną bazą do lekkich owocowych drinków.

Zachęcam Was do zbierania kwiatów bzu teraz, gdy sezon na nie w pełni. Suszenie nie zajmuje wiele czasu, a zimą będą na wagę złota. Z powodzeniem można je również mrozić- i takie, i takie idealnie sprawdzą się jako baza lemoniadowych specjałów. A lemoniadę możecie również zamrozić w foremkach do lodów i cieszyć się pysznymi lizakami w upalne dni:)

Ja tymczasem uciekam zaparzać swoją porcję, bo klimatyzację w pracy przepłacam strasznym katarem- los znów chichocze;)