Jak klejnoty....

Jak małe piękne klejnociki wyglądają niektóre z moich ostatnio upolowanych guzików:) Fakt,przewagę mają te zwykłe, najczęściej plastikowe, ale sporo jest też prawdziwych guzikowych perełek i w dodatku niemal wszystkie metalowe:)

Zakochałam się w nich po prostu, a wyobraźnie podszywa milion pomysłów na ich wykorzystanie:) Zastanawiam się też nad ich historią- skąd się wzięły w zielonych pudełku, które znalazłam w klamociarni? Czy zdobiły kiedyś czyjeś ubrania? Przyciągały wzrok? Niby tylko guziki, ale... Wszystko jest możliwe:)

Miałam w planach robienie okrągłych poduszek, ale dziecię wespół z psem dobrało mi się do wypełnienia- powiem tylko, że sprzątania było co niemiara;)

Tak czy inaczej, nie próżnuję- męczę nadal cotton light:)

Szalikowa kapa na razie stoi w miejscu- Kornelka zabiera mi szaliki i robi z nich namiot;)

Choć obiecywałam sobie kiedyś, że już nigdy nie będę miała w domu kaktusów (traumatyczne przeżycia po spotkaniu trzeciego stopnia z zawartością siedmiu doniczek;)- jeden sukulent przywędrował do mnie jako prezent, więc musiałam zmienić zdanie;)

Całkiem miło wygląda ów maluszek;) I niejako przy okazji dzięki temu i u mnie pojawiła się kropla mięty;)

Po sankach, być może ostatnich w tym roku, bo za oknami wszelkie zwiastuny odwilży, moje dziecię padło przed półgodziną, więc jest szansa, że trochę dziś jeszcze twórczo podziałam:) Uciekam zatem:)

Dobranoc:)