Jak zrobić różę z marcepanu- bardzo proste DIY:) I kolejne małe marzenie:)

Na okoliczność zbliżających się urodzin postanowiłam przygotować tort- na razie jest w fazie projektowej, ale jako jedna z dekoracji przyszły mi do głowy marcepanowe róże:)

W zeszłym roku pokazywałam Wam propozycję śmietankowego torciku z różami z marcepanu i chyba w tym roku właśnie w tym kierunku pójdę:) Poniżej małe przypomnienie:

Masa marcepanowa, podobnie zresztą jak i lukier plastyczny, jest bardzo łatwa w obróbce i nawet troszkę starsze dzieci sobie z nią poradzą. Owszem, można ją nieco utwardzić i wtedy róże wyglądają jak cukierniane, ale ja najbardziej lubię te w wersji domowej. Dlatego też dla chętnych przygotowałam malutkie i mega proste DIY- efekt mojej dzisiejszej zabawy z marcepanem:)

Z marcepanu formujemy mały stożek i kilka kulek różnej wielkości. Zaczynając od kuleczki najmniejszej- spłaszczamy ją w palcach nadając kształt płatka- i układamy kolejno wokół stożka.

 Kolejne płatki delikatnie wywijamy na zewnątrz formując "kielich" naszej róży

 Ostatni płatek, ten z największej marcepanowej kuleczki, powinien być możliwie najszerszy

I róża gotowa:)

Zarówno marcepan, jak i lukier, łatwo jest zabarwić za pomocą barwników spożywczych/cukierniczych. Jeśli używamy tych w proszku- najlepiej rozrobić je przed użyciem- idealny jest do tego mocny alkohol(przynajmniej 40%), bo po połączeniu rozpuszczonego w nim barwnika z masą, z którą pracujemy-wyparuje i masa nie stanie się przez to bardziej kleista i mniej podatna na formowanie. I pamiętajmy, żeby barwnik rozpuszczać maksymalnie w kilku kroplach płynu.

A na szlaku małych marzeń kolejne doczekało się realizacji- i kosztowała ona niespełna 8zł;) A marzeniem tym był nieco większy moździerz. Docelowo marzy mi się olbrzym- mosiężny lub z brązu, ale to już zupełnie inna półka cenowa i godzę się czekać- choćby długo;) Do tej pory miałam tylko takie prawdziwe maleństwo i czasem naprawdę był niewystarczający.

Kolejna mała rzecz z olbrzymią radością w pakiecie- wierzcie mi, cudownie jest się cieszyć drobiazgami:)

Za oknami szaleje wichura, a deszcz bębni o szyby. Przydałoby się trochę śniegu i mrozu- to nie jest jakaś wybitna tęsknota za zimą, ale ona po prostu przyjść powinna- niedobrze, gdy odwieczny rytm pór roku jest tak zakłócony. Ponoć w drugiej połowie stycznia aura ma się zmienić- oby:) Przecież jeszcze nie jeździłam na sankach, a M. ani razu śnieżką nie oberwał- tak się po prostu nie godzi;)

Dobranoc:)

Madelinka