Poremontowo- cz.1.

Upragniony, wyczekany, nareszcie skończony...

Remont rzecz jasna.

Salon - dziesięciodniowy plac budowy.

Dwukrotna zmiana pomysłu na kształt ostateczny.

Kolor dopiero za trzecim razem właściwy.

Pył wciskający się w każdą szczelinę, nieważne, jak starannie oklejoną folią. 

Cowieczorna walka, by choć na chwilę usiąść nie wstając później jako stwór obsypany bielą.

Wieczór- 1:0 dla mnie i mopa, poranek-  3:1 dla wszechobecnego rozgardiaszu.

Cóż, nie ja jedna lubię mieć ładnie, z pominięciem tego parszywego etapu, gdy jest... masakrycznie;)

Najłatwiej oczywiście wynieść się na ten czas z domu- jednak chętnych na przygarnięcie rodziny 2+1+1 brak, co poniekąd nie dziwi, gdy w zestawie jest wielkie psisko.

Wniosków na przyszłość sporo, jednak z przewagą pozytywów.

Groźba rozwodu z powodu "rażącej niezgodności charakterów przy aranżacji wnętrza" - zażegnana.

Pierwszy ogień zapłonął.

Ostatnia folia usunięta.

Kuchnia odpylona, szkło wszelkie doszorowane, salon znów jest miejscem relaksu.

Choć noga sztywna, uzbrojona w ściereczki myję, poleruję, dopieszczam.
W głowie wiele pomysłów na "nowe" i chęć ogromna realizacji.

Na początek mój upragniony ogień:)

Urodziłam się i wychowałam w eklektycznej kamienicy w końca XIX wieku, więc ogień jako taki nie był mi obcy- wszędzie były piece, zresztą moi dziadkowie do dziś z nich nie zrezygnowali.

I chyba dlatego ciepło płynące z tego żywiołu stało się dla mnie nieodłącznym elementem prawdziwego "ogniska domowego".

Szukając dwa lata temu mieszkania wiedziałam, że nie obejdę się bez kominka lub pieca- lub możliwości zainstalowania go.

Kto do mnie zagląda, ten wie, że miał u mnie stanąć już we wrześniu. Jednak pięciomiesięczne oczekiwanie na kominiarza znacznie ten termin przesunęło, później nie chcieliśmy zaczynać prac w środku zimy, a w końcu trzeba było poszukać weny- i chętnego do pomocy przy wniesieniu naszego piecyka:)

Zdecydowaliśmy się na piec- model, który wybrał M. wydał mi się ładniejszy od większości kominków i co najważniejsze- zajmuje mniej miejsca.

A chodzi o ładnie brzmiący Richard Antique Bronze - na stronie producenta jest niemal tysiąc złotych droższy, więc dobrze, że zajrzeliśmy do Castoramy;)

Pewnym mankamentem jest waga- 145kg- a to oznacza, że kurierzy omijają go z daleka;)

Jednak M. z kolegą jak najbardziej podołali i dzielnie wtaszczyli go na trzecie piętro:D

Tak wygląda rozpalony, choć jeszcze bez niezbędnych akcesoriów:)

Pierwsze palenie okazało się przeżyciem ekstremalnym jak na środek lata;)

Tak prezentuje się w odnowionym salonie:

I znów bystre i zaglądające do mnie oko zauważy, że nie tylko jedna ściana przeszła metamorfozę, ale i kolor całości się zmienił.

Bo musicie wiedzieć, że pierwotnie na ścianie miał być klinkier w cegiełkowym wzorze- Canella Dark . \

Kiedy jednak przywieźliśmy go i przyłożyliśmy do ściany- okazał się za ciemny i przytłaczający, więc wymieniliśmy go na Lascar .

Po tej zamianie wybrany wcześniej kolor farby - Milk Chocolate z palety Beckersa (niemal identyczny z poprzednim na ścianie) okazał się za ciemny.

Wymieniłam go na Toffi- wystarczy, że powiem "totalna porażka" ;)

Ostatecznie padło na Sweet Cream i według mnie to strzał w dziesiątkę- nawet mój lubujący się w ciemnych kolorach mąż przyznał, że to dobry wybór:)

Zresztą farbom zamierzam poświęcić osobny post:)

Kanapa i stolik stoją tu tymczasowo- i jeden, i drugi mebel zostaną wymienione na mniejsze, a same powędrują na pięterko.

Lampa zaś znów trafi pod pędzel-  i werniks w kolorze starej miedzi, bo bardziej pasuje mi tu niż w kąciku kawowym.

Tu jeszcze mały kolaż z placu boju;)

To tak "ku pamięci";)

Sprzątanie trwa od dwóch dni, dziś mogłam sobie w końcu pozwolić na małą chwilkę relaksu z podwieczorkiem i przepięknymi katalogami- Lene Bjerre i Green Gate.

Skąd i po co mi one- to również temat na osobny post;)

Ciężko oderwać oczy, ale niezwykle łatwo zacząć układać listę "must have" ;)

Przy 35 stopniach w cieniu mrożona kawa - nawet bez bitej śmietany - awansuje do rangi mitycznego nektaru, a owoce wystarczą za ambrozję:)

Nawet Kornelka chętnie się do mnie przyłączyła:)

Na dziś to wszystko, ale muszę Was ostrzec- salon jeszcze nie raz zagości w moich postach;)

Tymczasem uciekam czyścić wszelkie kurzołapacze:)

Miłego weekendu:)