Jesienna komoda. Pufa nr 2. Nowe stare.

Dobry wieczór:)

Zawsze jest dobry, kiedy Kornelka raczy zasnąć w okolicach dwudziestej;)

I nieważne, że w środku nocy usłyszymy "Mamoooooo!!! Tatoooooo!!!" i wpakuje się nam do łóżka- doceniam ten czas, kiedy po 12 godzinach jej szaleńczej nierzadko aktywności, w domu panuje niemal absolutna cisza. Rozpalam w piecu, ogarniam to wszystko, na co w dzień nie miałam czasu lub w czym nie widziałam sensu- za nielogiczne uważam sprzątanie zabawek, które po raz dziesiąty wylądują za chwilę na podłodze;)

Ostatnie dni były intensywne. Kalendarz zatwierdził kolejny rok na liczniku Pana Męża, Kornelii przypałętał się kaszel i trzydniowy totalny niejadek, mnie dopadł katar. Pamięć o Bliskich Nieobecnych jest we mnie przez cały rok, choć w te pierwsze listopadowe dni jest szczególnie żywa. Jeśli tylko mogę, unikam cmentarnej rewii- może to niepopularne podejście, ale cmentarz jest otwarty przez 365 (a nawet 366) dni w roku. 

Za oknami- po jednym z najpiękniejszych październików, jakie pamiętam- przyszedł czas na złoty listopad. Uwierzycie, że dziś w południe biegałam w sukience z krótkim rękawem? Fakt, dzianinowej, ale to zawsze sukienka:) Wieczorne mgły przynoszą co prawda chłód, ale radzę sobie nieźle ocieplaniem atmosfery:)

Na początku miedzianego posta (klik) pokazywałam poczwórny świecznik- ostatnio zyskał jesienna szatę:

W pierwotnym planie główna rolę miał grać mech, ale okazało się, że mam spore braki, w ruch poszły więc rozmaitości- małe jabłka, szyszki, orzechy, owoce dzikiej różu, kawałki cynamonu, a nawet pigwowiec, suszone papyczki i resztka balkonowej pelargonii;)

Mając w domu niesforąa parkę dziecko+wielkie psisko - z wielu dekoracji muszę na co dzień rezygnować. Pole do popisu daje mi najwyższa z naszych komód- tam- wyjątkowo- nic ich nie kusi;) W jesiennej odsłonie prezentuje się tak:

Zeszłorocznej zimy, choć łagodnej, bluszcze na balkonie nie przetrwały, więc tegoroczne już schowałam- mam nadzieję cieszyć się nimi wiosną.

Na niektórych zdjęciach widać nowe nabytki- trzy różnej wielkości butle apteczne. Spodobały mi się, ale... Nie jestem pewna, czy nie są trochę przytłaczające, więc możliwe, że poślę je dalej w świat;)

W czerwcu pokazywałam Wam metamorfozę starej pufy - tu małe przypomnienie:

 I znów przydał się sznurek, bo kolejna dostała szydełkowe wdzianko;)

Pufa ma już ładnie ponad dwadzieścia lat, ale jest idealna, zwłaszcza do zakładania butów Kornelce- niska, duża i bardzo solidna. Jednak wyglądała nieciekawie:

Według mnie różnica jest kolosalna:)

Kompletując asortyment klamociarni- często czuję się jak dziecko podczas Gwiazdki;) Nieważne czy rozpakowuję karton/walizkę - niespodziankę czy sama szperam w ulubionych sklepach czy na giełdzie staroci- czuję przyjemne podniecenie i ciekawość, na co też uda się trafić;) W tym tygodniu bądźcie czujni, bo szykuje się kolejna odsłona, poniżej kilka ujęć tych nowości starociowych. Na pewno już dziś mogę Wam obiecać olbrzymia różnorodność:)

W walizce kryło się całkiem sporo skarbów, chociażby od wieków przeze mnie nie widziane matrioszki- tyle hożych panien z niej wyskoczyło;)

Takiego zbioru rozmaitości dawno nie widziałam;)

Szczególnie zainteresowała mnie ceramiczna forma, zastanawiam się, czy pierwotnie nie składała się z dwóch części? Albo po prostu można ją powiesić:)

Z kolei w drewnianej walizce/skrzynce ukryły się młynki:

Tym razem przeważa prostota formy, choć zainteresował mnie ten prostokątny (prawy dolny róg)- nie ma szufladki ani pojemnika na dole- kawę wsypuje się górą i również górą wysypuje zmieloną.

Na zdjęciach tego nie widać, ale drewniane rzeźbione talerze są naprawdę duże- kusi mnie, żeby jeden sobie zostawić;) równie urocza jest podstawka pod garnek.

Drewniane patery i świeczniki trafiają się bardzo często:

W przeciwieństwie do miniaturowych lampek naftowych:

Co jeszcze wydaje mi się ciekawe?

Na pewno choinka- idealna do wnętrz w skandynawskim stylu.

Tu wygląda trochę niepozornie, ale ma do niej komplet świeczek i drewnianą gwiazdkę na czubek, ale i tak czeka ją jeszcze mała sesja, zanim trafi do klamociarni;)

Podobny potencjał ma świecznik- wystarczy kilka świerkowych gałązek i świece- a prawdziwie rozbłyśnie:)

Kwietniki są dwa, trochę je tu ucięło na zdjęciu, ale to kolejna rzecz, która kusi mnie i woła, bym chwyciła za pędzel- byłyby idealne w kuchni w duecie z ziołami...

Wszystkiego jest znacznie więcej, ale żeby Was nie zanudzać, jeszcze tylko kanka- wciąż pamiętam takie z wizyt na wsi:)

...i - wybaczcie mi jakość zdjęcia, poważnie myślę o zakupie namiotu do fotografii bezcieniowej- aż cztery świeczniki w moim ulubionym stylu- jeden drewniany, reszta miedziana;)

I na tym miałam skończyć, ale...

Po prostu MUSZĘ pokazać coś jeszcze:D

W żeliwnych stojakach na choinkę zakochałam się od pierwszego wejrzenia, moim faworytem jest ostatni. Co prawda nasz dyżurny stojak jest znacznie większy, bo i drzewko zawsze mamy słusznych rozmiarów, ale przyznajcie, że mają w sobie "to coś":)

I po dzisiejszym poście widać wyraźnie, że nie mogę robić kilkudniowych przerw w blogowaniu, bo wychodzę mi później takie długaśnie miksy;)

Uciekam więc ogarnąć co nieco;)

Dobranoc:)