Rzeżuchowo, serwetkowo i... zimowo:)

Kochani, dziękuję Wam za ciepłe, pełne otuchy słowa pod ostatnim postem:) Dziś już ochłonęłam, prawie wszystkie szkody są naprawione, o dziwo, nawet zanosi się na to, że z wypłatą odszkodowania nie będzie problemów, bo jak wczoraj powiedział nam likwidator "dwa tysiące to za mała kwota, żebyśmy cokolwiek mieli kwestionować". Więc tylko lekka złość mi została.

 

Małżonek mój M. spytał ostatnio "Kochanie, a dlaczego my już nie jemy rzeżuchy?" No właśnie, dlaczego, spytałam samą siebie. Bo musicie wiedzieć, że przed ciążą właściwie codziennie do czegoś ją dodawałam- do kanapek, sałatek, do rybnej i twarożkowej pasty, do serków. Ale Kornelii chyba nie smakowała, bo ciężarną będąc nie mogłam jej przełknąć, odrzucała mnie wprost i zapach strasznie drażnił. Ale postanowiłam posiać i zobaczyć, co będzie. I jest pysznie, znów mi smakuje:)

W poszukiwaniu odpowiedniego naczynia wybór padł na mieszczące wcześniej hiacynty pucharki do lodów, a powstały efekt bardzo mnie zadowolił, na święta też będzie sobie w nich na stole stała:)

 

Zabrałam się w końcu za moje serwetki. Nitki pochowane i poucinane, a całość lekko naprężona- nie do końca zadowala mnie efekt, więc muszę skonstruować matę do naprężania, bo bez niej idzie opornie.

 

Największa serwetka trochę mi czasu zajęła, bo kilka razy popełniłam błąd w tym samym miejscu i wciąż ją prułam. Obramowanie zwłaszcza jest strasznie oporne przy napinaniu, bo do tego wzoru kordonek powinien być cieńszy, ale myślę, że dam radę;) Najbardziej urzekł mnie kolor, bo wzór nie należy do skomplikowanych.

 

Żółtego kordonka miałam mało i był strasznie splątany, gdzieniegdzie musiałam ciąć, bo nie dał się rozsupłać, ale odcień był tak soczysty, że postanowiłam coś z niego zrobić. Padło na serwetki o prostym wzorze z kwiatkiem- liczyłąm, że starczy na trzy sztuki, wyszły cztery, więc jest taki mały komplecik.

 

 

 

Z zielonego melanżu powstały małe podkładeczki:

 

 

Ładnie wyglądają na białych talerzykach:

 

A obecnie męczę kordonek czerwony- jest matowy, a ja chyba wolę błyszczące, ale dzięki temu nie jest śliski, więc przerabia się łatwiej. Wzór w pierwszej chwili skojarzył mi się bożonarodzeniowo, ale po namyśle stwierdzam, że i na wiosnę się nada;)

 

A za oknami mamy dziś nawrót zimy, choć jeszcze wczoraj nie chciało mi się wierzyć w prognozę pogody. Jednak te dziesięć centymetrów białego puchu za oknem sprawiło, że zaczynam ufać meteorologom;)

 

Pozdrawiam wszystkich serdecznie:)