100 gram do celu.

Dziewczyny kochane, dziękuję z całego serca za tak wspaniałe przyjęcie mojego małego debiutu:)Każdy komentarz, każde słowo- wszystko przelewa się falami wzruszenia- cudowne uczucie:)
To dzięki Wam się tam znalazłam, ale o tym za chwilę.

Relacje z "Blogowiskowych..." debiutów często czytałam, ale albo ślepa jestem, albo w niewielu z nich znalazła się informacja o sposobie tam trafienia... Właściwie tylko dziewczyny z Addicted to crafts napisały wprost, że nie było to dla nich zaskoczeniem, bo same napisały do Redakcji. I teraz niespodzianka, przynajmniej dla niektórych z Was- większość blogów, o jakich tam czytamy, trafiła na łamy właśnie wskutek zgłoszenia Autorów. Mój także. I wcale nie wstydzę się powiedzieć o tym głośno. To dzięki Wam, dzięki Waszej obecności, komentarzom i mailom odważyłam się na ten krok. Tworzenie bloga sprawia mi mnóstwo radości, ale myli się ten, kto myśli, że posty piszą się same. Sam tekst nie zawsze powstaje przy pierwszym podejściu, wiele czasu zajmuje przygotowanie zdjęć- od zaaranżowania kompozycji, przez wyczekiwanie na właściwe światło czy rozłożenie lamp, aż po ich skopiowanie na komputer i obróbkę. Jeśli dodać do tego dwulatkę w dzień nie pozwalającą mamie usiąść przy biurku- okazuje się, że każdy wpis to prawdziwe przedsięwzięcie;) Choć mam świadomość jego niedoskonałości- jestem dumna ze swojego bloga, traktuję go trochę jak drugie dziecko. I wyrazem tej dumny, mającej źródło głównie w Was, był mail do przemiłej fotoedytorki Mojego Mieszkania, Dagmary Gołębiowskiej.

Ciężko jest się przemóc, pisać o sobie i tym samym poddać się ocenie i to na własne życzenie- dla mnie to było trudne i długo się wahałam. Z drugiej strony- mogło to oznaczać spełnienie pewnego marzenia. Rachunek okazał się prosty- uda się lub nie;) Warto było zaryzykować:)Po co to wszystko piszę? Wiem, że część z Was ma podobne marzenia- czasem macie odwagę o nich wspomnieć, czasem nie. Nie czekajcie, aż spełnią się same, bo w większości przypadków nie zjawi się dobra wróżka, która wszystko odmieni- same możecie to zrobić nie "kiedyś", ale "teraz":)


Stanowczy sprzeciw wobec pączkowego dyktatu pozwolił mi dziś wstać energicznie i wsiąść na rower- stacjonarny, ale zawsze rower. Pociążowe perturbacje tarczycowe nie okazały się łaskawe dla figury, w zeszłym roku udało mi się nawet schudnąć 6 kg, ale to kropla w morzu, która zresztą wróciła z przypływem. Za mało miałam ruchu, by organizmowi przez lata katowanemu milionem diet wystarczyła dziś choćby najzdrowsza. Od niecałych dwóch tygodni znów ćwiczę- wstaję o siódmej i jadę. Obolały tyłek krzyczy, że już dość- nie słucham, pedałuję dalej. Czasem 50 minut, czasem godzinę, dziś 80 minut. Z roweru bardziej spadam niż zsiadam, zgrzytam zębami, pot oczy zalewa, ale się nie poddaję. Na liczniku ubyło 7 kg- motywuje jak diabli, by zrzucać dalej. Nie dałam się Tłustemu Czwartkowi- i jestem z siebie dumna;) Maszerując ostatnio z Balzakiem uświadomiłam sobie rzecz zaskakującą- wystarczy tracić codziennie 100g, tak zaledwie dziesiątą część kilograma, by po roku zebrało się to w 36,5 kg - a to już "COŚ";) Po takim sukcesie pokochałabym siebie miłością niemal bezgraniczną - a więc do dzieła;)

Często mijałam w sklepach fenkuły - nigdy nie trafiły do kosza, znałam je tylko zapiekane i zawsze w czyimś wykonaniu. Jednak śmietanka i parmezan nijak nie mieszczą się w obecnym światopoglądzie, przyszła więc pora na surowiznę.
Łodygi posłużyły za jadalne czarki dla pysznej pasty rybno-twarożkowej - myślę, że to świetny pomysł nie tylko na śniadanie, ale też jako przystawka czy nawet lekkie samodzielne danie. Nie dość, że smakuje, to jeszcze efektownie wygląda:)

Do przygotowania pasty będą potrzebne:

1 średnia (250-300 g) wędzona makrela
250 g chudego mielonego twarożku
pęczek koperku
pół pęczka szczypiorku
Kilka gałązek natki pietruszki
sól , pieprz do smaku
kilka kropli soku z cytryny


Makrelę obieramy, skrapiamy sokiem z cytryny rozcieramy na pastę, dodajemy serek i pokrojoną drobno zieleninę, doprawiamy pieprzem (sporo) i solą (niewiele, makrela sama w sobie jeść dość słona). Pasta będzie równie pyszna, gdy dodamy kawałek drobniutko pokrojonej papryki- czerwonej lub żółtej- zyska też wtedy wizualnie.

Tak przygotowaną pastą smarujemy pieczywo lub nakładamy ją do wnętrza łodygi fenkułu- myślę, że równie dobrze będzie smakować podana na listkach cykorii.





Zakupiłam nasiona- na kiełki i te brakujących ziół, reaktywowałam też swój kuchenny ogródek ziołowy (planuję o nim osobny post:) - pięknie wygląda w porannym słońcu i pachnie nieziemsko:)
























Wprawne oko zauważy, że pierwszy zasiew już poczyniony;)
Kuszą mnie jeszcze tabliczki-znaczniki do ziół - głownie dla ozdoby;)

Ponieważ jutro spędzimy z Mężem cały dzień w pracy- czeka mnie przygotowanie całkiem sporej liczby posiłków - uciekam zatem do kuchni:)

Dobranoc:)

12 komentarzy:

  1. Ha:) 100 g to ponad 30kg przez rok powiadasz:))) Niesamowite! Madelinko, motywujesz naprawdę bardzo.. Tylko nie wiem co w tym jest, że jak postanawiam że już na pewno będę biegać, chodzić, jeździć rowerem - zaraz trafia się seria wyjazdów, albo jakieś choróbsko.. Uch. Ale za to korzystam z Twoich przepisów z pysznym jedzonkiem, co nie jest proste jak w pracy warunków do zdrowego jedzenia nie ma ani odrobiny.. Pozdrowienia i wytrwałości życzę!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Aniu, zawsze siedziałam cichutko podczas diety- tak nikomu się nie chwaląc, w myśl zasady, że jeśli się nie uda, nikt nie będzie wiedział. I to złe podejście, bo z góry skazywało mnie na klęskę i dawało zarazem usprawiedliwienie. Dlatego teraz tu na blogu o tym piszę- by być dumna z siebie za jakiś czas, a nie znów się wstydzić;)
      Cieszę się, że przepisy się podobają- ponieważ sama coraz więcej czasu spędzam w pracy- muszę zabierać ze sobą posiłki- i właśnie takich przepisów na wynos będzie coraz więcej:)

      Usuń
  2. Idziemy w tym samym kierunku....u mnie na blogu pojawi sie sporo zdrowych i dietetycznych przepisów,ponieważ od jakiegoś czasu coraz częściej takie dania pojawiają się na stole.Chcę zdrowo jeść.Do tego mimo choroby ,coraz częściej ćwiczę.A co do gazetki to dzisiaj ją zakupiłam oczywiście informując,że w środku jest o mojej koleżance.:)Z pięc razy mówiłam tak głośno:)A to że się zgłosiłaś to właśnie fajnie,dzięki Twojej decyzji,więcej osób pozna blogowy świat:)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. będę śledziła, Beatko:) Dobrych przepisów nigdy za dużo.
      A mówię wprost, że sama się zgłosiłam, bo jakoś wiele blogerek o tym milczy- nie wiem, czy z nieśmiałości czy innych powodów, ale jakoś nie czuję się sama przez to gorzej;)

      Usuń
  3. Popieram, i powiem więcej właśnie dzięki blogowisku trafiłam w wiele niezwykłych miejsc blogowych koleżanek.
    Masz co pokazywać, cieszysz się tym co robisz więc decyzja o zgłoszeniu bloga to trafna decyzja.
    martita*

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Marto, ze mną jest podobnie- każdy nowy numer MM to odkrycie przynajmniej jednego nowego bloga- albo radość, że widzę te dobrze znane:) Czy mam co pokazywać, to pewnie rzecz dyskusyjna, ale to w końcu mój blog, więc mogę;)

      Usuń
  4. Kiełki jem stale, bo uwielbiam. Fenkułu jednak nie jadłam, a mam ochotę. Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Aniu, spróbuj, myślę, że warto- zapiekany silnie poddaje się smakowi dodatków, zwłaszcza parmezanu, trochę mniej śmietanki, a na surowo...- pierwsze skojarzenie to chrupkość i konsystencja żeberek od kapusty pekińskiej- ale bez jej włókien i o koperkowym smaku:)

      Usuń
  5. O to teraz zapodałaś!Jeszcze dzisiaj pędzę kupić składniki i robię pastę :)
    ..i masz rację,sami musimy dążyć do spełniania własnych marzeń,bo nic samo się nie zrobi...
    Pozdrawiam ♥

    OdpowiedzUsuń
  6. U ciebie takie świeże i wiosenne dania:) zainspirowałaś mnie kochana!!!
    uściski ogromne i jeszcze raz GRATULUJĘ:)

    OdpowiedzUsuń
  7. Ja również uważam, że szczęściu trzeba pomagać !!! Dobrze że się zgłosiłaś. Twój blog jest fantastyczny i zasługuje na wyróżnienie !!! Ja też pewne plany...może kiedyś przy małej pomocy się zrealizują...?
    Przepis, który nam tu zaprezentowałaś wygląda niezwykle smakowicie !!! W wolnej chwili spróbuje go wykorzystać:)))

    OdpowiedzUsuń

Dziękuję za każdy pozostawiony komentarz - każde Wasze słowo jest dla mnie niezwykle ważne. Masz jakieś pytania - zostaw swój email - odpowiem na pewno.