Jaki był ten rok?

Jaki był ten rok?

Zawsze u schyłku Starego chce się parafrazować tę piosenkę...
Jest moją rówieśniczką, wiecie?;)

Więc jaki był ten rok?
Co darował, co wziął?
Czy mnie wyniósł pod niebo, czy rzucił na dno?

To był dobry, spokojny rok. Zawsze witając Nowy, marzę o jednym - by kolejny powitać w niezmienionym - lub powiększonym;) - składzie. Tylko i aż tyle... W tym się udało:)

Każdy rok uczy mnie pokory i cieszenia się Małym. Bo Wielkie nie zawsze musi być szczęściem...

Mam swoje plany i marzenia - jak każdy.
Raz realizuję je z mrówczą wytrwałością, kiedy indziej giną w ogniu mojej łatwopalności.
Nie lubię planować zbyt wiele, składać obietnic bez pokrycia.
Co ma być - będzie, choć na wiele mamy wpływ.

W sercu najbardziej pragnę zdrowia i miłości - wtedy jestem szczęśliwa:)

Kochani, jesteście ze mną od ponad dwóch lat.
Podtrzymujecie na duchu, kibicujecie, czasem wręcz zawstydzacie ogromem bezinteresownej dobroci:)

Dziękuję:)


Kończąc 2014 rok, składam Wam najlepsze życzenia na Nowy:)

Zdrowia, miłości, odwagi i wytrwałości...
Nadziei na zawsze Lepsze i Wiary w Jutro...
Spełnienia marzeń...

I oczywiście - szampańskiej zabawy - czy to na wielkim balu, czy tez jak u nas na dzieciowym party piżamowym;)


A poniżej - Year in Photos 2014:)


Do zobaczenia w styczniu:)
Ilona vel Madelinka;)
Lodowa misa / lampion - DIY. Lampy i jabłka.

Lodowa misa / lampion - DIY. Lampy i jabłka.

Jestem strasznie do tyłu z blogowym życiem...
Bo Święta...
Bo choroba odpuszcza i łapie na nowo...
Bo rzadki czas tylko dla rodziny rozpuścił mnie straszliwie;)

Obiecuję sobie nadrobić to wszystko, natomiast już dziś odsyłam do Karoliny z Houseloves i informacji o Santa Blogger - świetnej akcji, w jakiej biorę udział:)

Jutrzejsza sylwestrowa noc zacznie szalony czas karnawału - w ostatnich latach niezbyt często bierzemy udział w jakichkolwiek zabawach, niemniej jednak ciepło robi mi się na sercu, gdy wspominam minione:) Zresztą w tegorocznym czeka mnie "zmiana kodu", więc kto wie, czy czegoś nie wymyślę;)

Blogi przeglądam ostatnio w biegu, ale zdążyłam zauważyć wiele świetnych inspiracji, więc i ja dołożę się do nich małą cegiełką;) Pomysł nie jest mój, często go widywałam w prasie kobiecej i planowałam zrealizować - wczoraj się udało:) Misa z lodu to niebanalna dekoracja i "naczynie" do serwowania lodów, sorbetów czy sałatek (ale raczej tych bez sałaty, przymrożona nie wygląda zbyt pięknie;), szybko  też możemy zmienić ją w lampion zdobiący taras czy balkon w mroźne dni - wystarczy świeczka:)
U mnie powstała wersja cytrusowa- mandarynkowo-cytrynowa, ale możliwości są nieograniczone- do serwowania pikantnych sałatek możemy stworzyć misę ziołową, do słodkości- owocową, korzenna czy nawet kwiatową - znów wszystko w rękach wyobraźni:)

Czego potrzebujemy?

dwóch misek o podobnym kształcie, różniących się około 4-6 cm górną średnicą
taśmy klejącej
wody
owoców, listków, ziół, kwiatów itp.

Zdecydowałam się na wykorzystanie owoców - kroimy je w cienkie plasterki

Miski wkładamy jedna w drugą, w mniejszą wlewamy odrobinę wody (zapobiegnie to jej pływaniu po powierzchni większej) pomiędzy nie wlewamy wodę- tyle, by górne krawędzie znalazły się na jednym poziomie. Mocujemy taśmą klejącą, by mniejsza się nie przesuwała.

Pomiędzy ścianki wkładamy plastry owoców:

W razie potrzeby dolewamy jeszcze trochę wody, dobrze jest dodatkowo okleić całość taśmą - by owoce nie wypłynęły na powierzchnię.

Czas zamrażania zależy od wielkości miski i grubości ścianek przyszłego lodowego naczynia - zwykle nie potrzebujemy więcej niż 2-4 godziny. Po zamrożeniu do mniejszej miseczki wlewamy ciepłą wodę (nie gorącą- szklana/ceramiczna miseczka może wtedy pęknąć) i już po chwili wyjmiemy ja bez problemu. Podobnie większą miseczkę zdejmujemy polewając ciepłą wodą. I gotowe:)


Po włożeniu tealightów- tak pewzentuje się mój lodowy lampion na balkonie:)



Jak Wam się podoba?:)



Odkąd jestem szczęśliwą posiadaczką lustrzanki, fotografowanie sprawia mi nieznaną wcześniej przyjemność:) Jednak zima i towarzyszące jej szare, pochmurne dni nie sprzyjają dobrym zdjęciom.  Nie bez znaczenia jest też fakt, że jakie takie światło można złapać niezwykle krótko, zwykle między 10-13, a tak się jakoś zawsze składa, że to najbardziej pracowity czas w ciągu dnia;) Jakiś czas temu zaczęłam więc marzyć o wspomaganiu w postaci lamp. Opinie, że błyskowe górują nad lampami światła ciągłego są powszechne, jednak będąc amatorem nie byłam pewna, czy w ogóle dam radę się nimi posługiwać, właściwie je ustawiać, czy nie zniechęci mnie początkowy brak efektów, nie przemawiała też do mnie ich wyższa cena - na początek poprosiłam więc mojego Mikołaja o  te drugie. Dodatkowo sprawił mi statyw i komplet parasolek (białe, srebrne i złote) - nie dziwcie się więc, że od świat chodzę całą w skowronkach;) Co prawda dotąd tylko dwa razy zdołałam je rozłożyć (wybitnie ciekawią Kornelkę;), ale jestem zachwycona. Oczywiście wiem, że muszę się wiele nauczyć, ale pierwsze kroki już stawiam:)

Pierwsze na tapetę poszły jabłka - uwielbiam je chrupać, są też niezwykle fotogeniczne:)


Cała sesja odbyła się w okolicach godziny 18stej, czyli w czasie, gdy o tej porze roku skazani jesteśmy na sztuczne oświetlenie. W ramach eksperymentu z prawej ustawiłam złota parasolkę, z lewej - srebrną. Muszę zaopatrzyć się w fachową literaturę niezbędną przy urządzaniu mini studia, bo na razie działam na ślepo, ale nic to, liczy się zabawa, a ta jest przednia;)




Mam poczucie, że całość wyszła nieco za jasna, złota parasolka daje ciepłe światło, więc następne próby przeprowadzę już z dwiema:)

Poniżej jeszcze dzisiejszy mały eksperyment- z użyciem tylko jednej lampy - i moją ukochaną herbatą żurawinowo-jabłkową;)


Ponieważ staram się odzwyczaić (bezskutecznie) od kawy (którą wręcz żłopię nałogowo, sic!), nie rozstaję się z herbatą. W ramach samodzielnego wybierania części prezentów- miałam okazję spróbować jednej z niezwykle popularnej w blogowym świecie marki Tafelgut. Cóż... Puszka wygląda rewelacyjnie, sama herbata jest smaczna i niewątpliwie bardzo aromatyczna, ale prawda jest taka, że w tym przedziale cenowym (a nawet niższym) pijałam już o wiele lepsze (także rooibos, która sama z siebie jest bardzo charakterystyczna, więc mam porównanie). Jednak skusić się warto - choćby dla samej puszki;)





Korzystając z okazji, chciałbym polecić Wam specjalne wydanie "Naszej Historii" poświęcone kuchni - myślę, że lektura sprawi przyjemność zarówno fanom sztuki kulinarnej, jak i historii:)

Jak zawsze po przerwie, wydłużył mi się ten post niebotycznie - mam nadzieję, że nie zanudziłam Was zbytnio:) Zamierzam wpaść tu jutro z życzeniami, więc jeszcze nie żegnam się z Wami w tym roku:)

Miłego wieczoru:)

Ten rodzinny czas...

Ten rodzinny czas...

Kochani, witam Was serdecznie - już niemal poświątecznie:)

Przed samymi Świętami rozchorowałam się - nie pamiętam, kiedy poprzednio czułam się tak źle. Przedświąteczny weekend zaowocował gorączką, dreszczami i cała gamą nieprzyjemnych przeziębieniowych dolegliwości - może nie było by tak źle, gdybym nie musiała dwóch dni spędzić w pracy - ale nie miałam wyjścia. Jednak zaprocentował plan stopniowych przygotowań - co prawda noc w przeddzień Wigilii spędziłam w kuchni i na pakowaniu prezentów- ale to już tylko zasługa bezsenności;)

Tak, mniej mam w tym roku dekoracji - pozostaje mi podziwiać te przepiękne na Waszych blogach;)
Bo mój świat wcale się nie skończył, gdy wianek zastąpiła jodłowa gałąź, a tagi przy prezentach nie były hand made;) Wigilię spędziliśmy między domem teściów i rodziców, w Boże Narodzenie świętowaliśmy piątą rocznicę u nas, dziś pojechaliśmy na trochę do moich dziadków. Z roku na rok życie lubi mnie przedświątecznie zaskakiwać - i w efekcie coraz mniej jest w tych dniach patosu, niepotrzebnego spięcia czy gonitwy za jakimś niedoścignionym katalogowym ideałem "domu na święta", który mogłabym pokazać na blogu - bo przyznaję bez bicia, że zdarza mi się nutka zazdrości czy też chciałabym mieć czasem wszystko jak z okładki - ale nie potrafię;) W tym roku po raz pierwszy nie żałuję tego, czego zabrakło, a cieszę się tym,. co jest:)

Poniżej - garść migawek z moich Świąt nieidealnych, ale cudownie ciepłych i rodzinnych:)

Pierwszy prezent dla małej kuchareczki - własne stanowisko pracy;)

Za całą dekorację schodów posłużyła w tym roku jodłowa girlanda i cottonki...

Nasze dwie choinki - mała made by me z sosnowych gałęzi (klik) i ponad dwumetrowa jodła - z ośmioma różnymi sznurami lampek, kolorowa, błyszcząca, częścią gałęzi sięgająca być może kiczu - ale "nasza", ubierana z Kornelką i pod jej dyktando;) 

I oczywiście Balzak - wspaniała rasa - labrador reniferowy;)

Wczorajszy wieczór udało mi się spędzić na piernikowym obżarstwie i lekturze:)


Poważnie myślę nad prenumeratą Kukbuka, choć wydanie świąteczne to mój pierwszy z nim kontakt - a wy czytujecie? Polecacie?

Dzisiejszy ranek przywitał nas skromną, bo może dwumilimetrową warstewką śniegu, ale i pięknym słońcem:)



Oczywiście - znów nie odmówiłam sobie pierniczków - uwielbiam, uwielbiam i jeszcze raz uwielbiam:)







Gwiazdor był dla mnie w tym roku nader łaskawy - oprócz wymarzonych lamp i statywu spełnił wiele mniejszych marzeń i zwyczajnych zachcianek, były też miłe niespodzianki - dziś jednak nie zamierzam Was tym wszystkim zanudzać;)

Uciekam kąpać Kornelkę, bo nadmiar wrażeń z ostatnich dni dość szybko zagania ją do łóżka, a ja rano muszę wstać do pracy;)

Dobranoc:)



Świąteczny czas...

Kochani,Święta wciąż trwają, więc na te dni rodzinne i spokojne życzę Wam samych spokojnych i radosnych chwil:-) 

Dziękuję za ogrom cudownych życzeń - przedświąteczne dni były dla nas ciezkie,więc tym większa radość, że o mnie myślicie i dobrze życzycie:-) 

Na podsumowujące posty przyjdzie czas, pochwale się prezentami,pożale kłopotami-dziś cieszę się spokojnym czasem z mężem (to nasza piąta ricznica:)

Uciekam -odpoczywajcie,jedzcie i ładujcie akumulatory;-) Widziałam 
Pierniczkowy szał, każdy z nas ich pięćset miał...

Pierniczkowy szał, każdy z nas ich pięćset miał...

...no dobrze, może nie każdy, ale razem prawie dobiłyśmy z Kornelką do "600";)

Zresztą musicie mi wybaczyć, jeśli zacznę opowiadać bzdury, bo trochę jestem nieprzytomna- pół dnia pierniczenia, późna godzina i coś jakby zaczynające mnie łapać przeziębienie...

Dziś (wczoraj) odczułam coś jakby spadek formy. Dawniej lubiłam walczyć ze słabościami ciała, ale chyba się starzeję i zamiast tego- odpoczywam, gdy zanadto zwolnię. Czasem wystarczy kwadrans z kawą- obowiązkowo z mlekiem- i mogę działać dalej:)
Dziś - prezentowej serii ciąg dalszy, czyli czerwień z kropla szarości:)




Nachodzi mnie czasem refleksja, że przydałoby się ograniczyć spożycie kawy, ale zawsze stwierdzam, że jeszcze nie dziś;)

Poduszkę uszyłam sobie w zeszłym roku- wyciągnęłam dziś, bo kojarzy mi się ze śniegiem, którego tak brak...


Pierwsza partia pierników zniknęła, zanim zdążyłam je obfocić - wierzcie mi zatem na słowo - były;)
Dziś zabrałyśmy się z Kornelką do pierniczenia konkretniej, bo z porcją poczwórną. Na początek - selekcja foremek i wybór ulubionych - sporo zasługuje na to miano;)

Rękawy zakasała i Kornelka;)

Nieważne, że kuchnia całą w mące - i my również:) Zabawa była przednia;)



Pierniczków wyszło duuużo;)


Lukrowanie to zawsze moja ulubiona czynność, ale dziś zwyczajnie nie dałabym już rady.
Plan tegoroczny zakłada proste zdobienia i góra 2-3 kolory, więc w 2-3 godzinki powinnam się uwinąć...

Tymczasem głowa zaczęła niebezpiecznie zbliżać się ku klawiaturze - pora spać:)

Dobrej nocy, Kochani, i miłego weekendu:)